۵ حقیقت علمی که در مدرسه اشتباه یاد گرفتیم

نقشه‌های زبان کتاب‌های زیست‌شناسی را به خاطر دارید؟ آن‌ها به وضوح نشان می‌دهند جوانه‌های چشایی طعم تلخ در ته زبان شما قرار دارند و گیرنده‌های طعم شیرین، ترش و شور مناطق مجزای خاص خود را دارند.

نقشه‌های زبان اولین بار در سال ۱۹۴۲ پس از اینکه ادوین بورینگ از دانشگاه هاروارد، مطالعه‌ای آلمانی از سال ۱۹۰۱ را به اشتباه تفسیر کرد، ظاهر شد. با وجود اشتباه بورینگ، نقشه‌ها به‌زودی در متون مدارس ظاهر شدند. سپس در سال ۱۹۷۴ این موضوع بازبینی مجدد شد و کاملا از اعتبار افتاد. با این وجود، پس از بیش از ۴۰ سال، این نقشه‌ها همچنان در کتاب‌های درسی زیست‌شناسی وجود دارد.

یاد گرفته‌ایم مواد جامد شکل ثابتی دارند، زیرا مولکول‌های درون آن‌ها منظم هستند. این مواد می‌توانند به مایعاتی با حجم ثابت تبدیل شوند و می‌توانند جاری شوند. مایعات تبخیر می‌شوند و گازهایی را تشکیل می‌دهند که منبسط می‌شوند تا حجم موجود را پر کنند. خلاصه اینکه ما سه حالت ماده داریم.

بااین‌حال،‌ انتظار می‌رود حالت‌های بیشتری از ماده وجود داشته باشند. بلورهای مایع مولکول‌هایی دارند که مانند جامد مرتب شده‌اند، اما مانند مایع سیال هستند. این خواص برای سلول‌ها، شامپو و البته نمایشگر کریستال مایع یا اِل‌سی‌دی شما حیاتی است. اما حالت‌های ماده از این هم بیشتر است. پلاسما، چگالش بوز–اینشتین، ابرسیال و ده‌ها مورد دیگر وجود دارد.

خیلی بیشتر از پنج واقعیت وجود دارد که باید در کتاب‌های درسی اصلاح شود.

پیشنهاد نمی‌شود‌ آموزش درباره موادی را که فقط در آزمایشگاه های فیزیک برنده جایزه نوبل ظاهر می‌شوند، به کودکان ۶ ساله شروع کنیم یا کتاب‌های درسی را با جزئیات ده‌ها حواس پر کنیم، اما شاید بهتر باشد دیگر این دروغ‌ها را به کودکان نگوییم.

بهتر است، درس زیست‌شناسی درمورد حواس به این شکل شروع شود که: ما حواس زیادی داریم اما فعلا درباره پنج مورد آن‌ها یاد می‌گیریم یا درجمله‌ای به وجود بیشتر از سه حالت ماده اشاره کنیم. درمورد نقشه زبان هم کافی است فقط آن صفحه را از کتاب حذف کنیم.