[ad_1]
فریمن دایسون؛ نابغه ریاضی که به اندیشمند فناوری تبدیل شد
دایسون با وجود دستاوردهای قابل توجهی علمی، هرگز مدرک دکترا نگرفت. گرچه به خاطر تلاش‌هایش ۲۰ دکترای افتخاری دریافت کرد. او به عنوان یک دانشجوی ابدی، همه چیز و همه کس را زیر سؤال می‌برد. در واقع اصطلاح معروفی بین اطرافیان او وجود داشت: «اگر می‌خواهید فریمن با شما موافقت کند، او را با افرادی احاطه کنید که با شما مخالف هستند.»
مخالفت‌گرایی دایسون در نهایت یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های او را منعکس می‌کرد: اهمیت گوناگونی. او در این باره می‌گفت: «من به مسائل انسانی و علمی از دیدگاه یک عاشق گوناگونی نگاه می‌کنم.» او در جایی نوشت، حفظ و توسعه‌ی گوناگونی هدف بزرگی است که در اصول اخلاقی و کارهای سیاسی باید شاهد آن باشیم. دایسون همچنین در روابط خود همیشه دوست داشت با افرادی رفاقت کند که با او مخالف بودند.
سال‌های پایانی و فلسفه زیستن
دکتر دایسون در سال ۲۰۱۲، وقتی ۸۸ سال داشت با ویلیام اچ پرس روی مقاله‌ای درباره‌ی مسئله زندانی کار کرد. این مفهوم ریاضی برای درک رفتار انسان و ماهیت تکامل ضروری بود. او در دهه‌ی ۹۰ سالگی عمر به دولت درباره‌ی طراحی رآکتورهای هسته‌ای و فناوری جدید ویرایش ژنی موسوم به کریسپر مشاوره می‌داد. دایسون در سال ۲۰۱۸ زمانی که ۹۵ سال داشت، کتاب خود با عنوان «سازنده‌ی الگوها: شرح‌حالی در نامه‌ها» را منتشر کرد. او در سال ۲۰۲۰ در سن ۹۶ سالگی درگذشت.
دایسون همیشه از توانایی برجسته‌ای برای قرار گرفتن در زمان و مکان مناسب برخوردار بود و شاهد بسیاری از رویدادهای علمی بزرگ قرن بیستم بود؛ اما راز زندگی غنی و پرسود او چه بود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان به مجموعه سخنرانی‌های نورتون با عنوان «پرسش بی‌پاسخ» اشاره کرد که لئونارد برنستین در سال ۱۹۷۳ در هاروارد ارائه داد. کلمات پایانی او این بودند: «مطمئن نیستم پرسش چیست، اما می‌دانم پاسخ «بله» است.»
فریمن دایسون به همه چیز آری می‌گفت. او در هر سخنرانی، سمینار، کنفرانس، گروه بحث، قرائت بازی، اجرای موسیقی یا سخنرانی کودکان حضور داشت و منتظر پرش به حوزه‌ای جدید بود.
[ad_2]
منبع
نظرات کاربران