مداخلات فاجعه‌بار انسان در طبیعت؛ از جنگ با شترمرغ‌ها تا قتل‌عام گنجشک‌ها

در اواخر قرن نوزدهم، صنعت نوپای نیشکر استرالیا با مانعی مواجه شد. سوسک‌های بومی به محصولاتی که یک قرن پیش به کشور وارد شده بود، میل پیدا کرده بودند و با خرد کردن ریشه‌های آن‌ها خسارت‌های زیادی به بار می‌آوردند.

حشره‌شناسان درمورد موفقیت ظاهری وزغ نیشکر (Rhinella marina) در مهار جمعیت سوسک‌های نیشکر در پورتوریکو شنیدند. دانشمندان در سال ۱۹۳۵ پس از وارد کردن جمعیت مولد از هاوایی، ۲۴۰۰ وزغ را در منظقه گوردن‌ویل کوئینزلند رها کردند. اما آن‌ها نتوانستند بررسی کنند که آیا وزغ‌ها واقعا سوسک‌های نیشکر را می‌خورند یا خیر و همچنین اثرات زیست‌محیطی ناشی از آزاد کردن آن‌ها را ارزیابی نکردند.

جمعیت سوسک‌های نیشکر ثابت ماند و حشرات همچنان مزارع نیشکر را ویران کردند. در همین حین جمعیت وزغ‌های نیشکر به شدت افزایش یافت و این دوزیستان از کوئینزلند به سواحل نیوساوت‌ولز، قلمرو شمالی و بخش‌هایی از شمال غربی استرالیا گسترش یافتند.

وزغ‌های نیشکر زهری را ترشح می‌کنند که می‌تواند حیواناتی را که وزغ‌ها را می‌خورند، بکشد. طولی نکشید که گسترس وزغ‌های نیشکر موجب کاهش شکارچیان بومی ازجمله کوئول شمالی (Dasyurus hallucatus) شد که اکنون در فهرست گونه‌های درمعرض خطر انقراض قرار دارد و آسیب زیادی به اکوسیستم‌ها وارد کرد.

دولت استرالیا در وب‌سایت خود اعلام کرده است که وزغ‌های مهاجم امروزه همچنان ویرانی به بار می‌آورند، اما بعید است روش فراگیری برای کنترل جمعیت وزع‌های نیشکر در سراسر استرالیا وجود داشته باشد.